ធ្លាប់ឮទេ! ចាស់ៗមួយចំនួនចំណាំចោទសួរថា អាវ៉ា អានាង កូន ឬចៅ ឯងនៅដល់ណាទៀត អាយុម្ភៃសាមអស់ហើយនៅមិនទាន់គិតគូរប្រពន្ធកូន ឬប្ដីសី ពេលណាទើបររកអនាគតឃើញ? ដូច្នេះ តើអ្វីជាអនាគតរបស់ការរៀបការ? ធ្លាប់ឮទេ? គេថាបើមិនរៀបការថ្ងៃក្រោយច្បាស់ជាពិបាក ចាស់ទៅវង្វេងវង្វាន់គ្មានអ្នកណាមើលថែ ពឹងកូនគេ សាច់គេមិនដូចសាច់ឯងទេ។ ធ្លាប់ឮទេ? គេថារៀបការទៅ មានប្ដីមានប្រពន្ធគ្រាន់នឹងមើលថែគ្នា យប់ព្រលប់ឈឺថ្កាត់ ប្ដីប្រពន្ធវាស្និទ្ធមិន ដូចសាច់ញាតិឬឪពុកម្ដាយទេ។ ធ្លាប់ឮទេ? គេថាបើមិនរៀបការ បើមិននៅជាមួយគ្នាក៏សាងជាគ្រួសារ ធ្វើម្ដេចបានកូនឯណាតពូជពង្ស មនុស្សនឹងដាច់ពូជ។ ឬនិយាយឱ្យអាក្រក់ស្ដាប់ទៅចុះ! អ្នកមួយចំនួនគេពោលថា បើមិនយកប្រពន្ធប្ដីធ្វើម្ដេចនឹងស្គាល់ជាតិស្អីៗនឹងគេទៅ?
អូ៎! មានច្រើនឥតគណនាពីមូលហេតុដែលត្រូវរៀបការ ហើយមូលហេតុទាំងនោះពេលខ្លះក៏សមប្រកប ពេលខ្លះក៏ខកបំណងធំ។ សំណួរសួរថា តើយើងគិត យើងរំពឹងប៉ុន្មានភាគរយថា យើងនឹងមានកូន ហើយកូននោះនឹងជួយយើងវិញទៅថ្ងៃក្រោយ?
តើយើងរំពឹងប៉ុន្មានភាគរយថាចំណងស្នេហានឹងមិនបែកខ្ញែកកណ្ដាលទី ដោយប្រការផិតក្បត់ក្ដី ដោយប្រការមិនចុះសម្រុងគ្នាក្ដីនោះ? តើយើងរំពឹងប៉ុន្មានភាគរយថាស្វាមីភរិយាយើងនឹងរស់នៅជាមួយគ្នាសុខសាន្តដល់ចាស់កោងខ្នង យមរាជមើលរំលងមិនឆក់យកជីវិតនៅពេលណាមួយនោះ?
យល់ដល់ការរំពឹងទាំងឡាយនេះ ឃើញថាវាមិនប្រាកចាកឆ្ងាយទៅណាតែពីការឈឺចាប់ បែកបាក់និរាស្រ្តព្រាត់ប្រាស់ហ្នឹងឯង។ ផ្ដើមក្ដីស្រឡាញ់ ក៏ផ្ដើមរំពឹងនេះរំពឹងនោះ រំពឹងមួយរយជំពូក រួមក៏សន្មត់យកការរំពឹងនោះថាជាស្រឡាញ់ពិត ហើយបើកាលណាខុសពីការរំពឹងក៏ពោលរំអុករំអួយថា ស្នេហាធ្វើឱ្យឈឺចាប់។ តើស្នេហាជាកត្តាធ្វើឱ្យអ្នកឈឺចាប់មែនឬក៏ការរំពឹងទុកធ្វើឱ្យអ្នកឈឺចាប់?
តាមពុទ្ធឱវាទបានឱ្យនិយមន័យនៃក្ដីស្រឡាញ់ថា
«ក្ដីស្រឡាញ់គឺជាសេចក្ដីជ្រះថ្លា មេត្តា ករុណា ប្រាថ្នាឲ្យអ្នកដទៃដែលយើងស្រឡាញ់នោះបានល្អ មានសេចក្ដីសុខក្នុងព្រះធម៌ និងរួចផុតចាកទុក្ខ អំពីវដ្ដសង្សារ។»
ចំណែកឯព្រះយេស៊ូឯណោះវិញមានព្រះបន្ទូលដូចដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរថា «ឥឡូវនេះ នៅមាន សេចក្ដីជំនឿ សេចក្ដីសង្ឃឹម និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ទាំង៣មុខនេះ តែសេចក្ដីដែលវិសេសជាងគេ គឺសេចក្ដី ស្រឡាញ់។»
ដូច្នេះ ការរៀបការឬរួមរស់នៅជាមួយគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធ គួរតែមានមូលហេតុតែមួយប៉ុណ្ណោះ គឺក្ដីស្រឡាញ់។ ហើយក្ដីស្រឡាញ់នោះទៀតសោត ត្រូវយកនិយមន័យពិតប្រាកដមកប្រើ គឺជា «សេចក្ដីជ្រះថ្លា មេត្តា ករុណា ប្រាថ្នាឲ្យអ្នកដទៃដែលយើងស្រឡាញ់នោះបានល្អ មានសេចក្ដីសុខក្នុងព្រះធម៌ និងរួចផុតចាកទុក្ខ អំពីវដ្ដសង្សារ» ប៉ុន្តែបើលោកអ្នកបន្ថែមការរំពឹងទុកគ្រប់បែបយ៉ាងចូលទៅទៀត នោះអត្ថន័យនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះនឹងរលាយអសារបង់ ស្គាល់តែទុក្ខដរាបតទៅមិនលែងឡើយ៕
