«ម៉ាក់! ថ្ងៃហ្នឹង​ ១៤ កុម្ភៈ ខ្ញុំចង់នាំមិត្តភក្ដិមកធ្វើពិធីដោះដូរកាដូគ្នានៅផ្ទះយើង។»​ ខ្ញុំដកគន្លឹះបង្អួចរុញបើកឱ្យពន្លឺជះចូលបន្ដិចហើយនិយាយបន្ដ។​ «មិនជាធំដុំអីទេ តែជាង១០នាក់អីទេម៉ាក់ ហើយប្រហែលជាមានការហូបចុកអីតិចតួចដែរ។»​ និយាយបណ្ដើរខ្ញុំឈ្ងោកក្បាលទៅកៀកកញ្ចក់ទូ ហើយញិចមុននៅកៀកនឹងស្លាបច្រមុះបណ្ដើរ។​  «ធ្វើស្អីក៏ធ្វើទៅ កុំតែអាឡូអាឡាផ្អើលគេផ្អើលឯងទៅបានហើយ» បោសផ្ទះបណ្ដើរ ម៉ាក់និយាយបណ្ដើរ ធ្វើឫកធម្មតាព្រោះមិនមែនជាលើកទីមួយឯណាដែលខ្ញុំនាំមិត្តភក្ដិមកផឹកស៊ីនៅផ្ទះ ហើយក៏មិនដែលមានរឿងរ៉ាវមិនល្អអីកើតឡើងដែរ។​​​ ម៉ាក់ក៏ដឹងថាមិត្តភក្ដិកូនពៅគាត់មិនមែនជាមនុស្សបាតផ្សារឯណា។​​ «កេះឱ្យរលួយឱ្យអស់ទៅមុខហ្នឹង»​ ម៉ាក់ស្រែកដាក់ខ្ញុំ។​​...

ធ្លាប់ឮទេ! ចាស់ៗមួយចំនួនចំណាំចោទសួរថា អាវ៉ា អានាង កូន ឬចៅ ឯងនៅដល់ណាទៀត អាយុម្ភៃសាមអស់​ហើយនៅមិនទាន់គិតគូរប្រពន្ធកូន​ ឬប្ដីសី​ ពេលណាទើបររកអនាគតឃើញ?​ ដូច្នេះ ​តើអ្វីជាអនាគតរបស់ការរៀបការ?​ ធ្លាប់ឮទេ?​ គេថាបើមិនរៀបការថ្ងៃក្រោយច្បាស់ជាពិបាក​ ចាស់ទៅវង្វេងវង្វាន់គ្មានអ្នកណាមើលថែ ពឹងកូនគេ​ សាច់គេមិនដូចសាច់ឯងទេ។​ ធ្លាប់ឮទេ?​ គេថារៀបការទៅ​ មានប្ដីមានប្រពន្ធគ្រាន់នឹងមើលថែគ្នា​...

ហ៊ី! ខ្ញុំលួចស្រឡាញ់បុរសម្នាក់តែមិនហ៊ានសារភាពប្រាប់គេសោះ ព្រោះខ្លាចគេថាខ្ញុំជាស្រីអាសបើកទ្រូងឱ្យប្រុសចោលអស់លក្ខណ៍ជាស្រី។ ហ៊ី! ខ្ញុំស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា តែមិនហ៊ានបើកចំហអារម្មណ៍ពិតសោះ ព្រោះខ្លាចគេរើសអើង ស្អប់ខ្ពើមលែងរាប់រក។ ហ៊ី! មិត្តភក្ដិខ្ញុំឥឡូវគេរកស៊ីមានបានណាស់ ខ្ញុំមិនហ៊ាននិយាយរក មិនហ៊ានទៅជួបមុខគេទេ ព្រោះខ្លាចគេថាខ្ញុំទៅសុំលុយគេ ឬខ្លាចគេមើលងាយខ្ញុំ។ ខ្លាច! ខ្លាច! ខ្លាច! មនុស្សយើងម្នាក់ៗមានហេតុផលដែលត្រូវខ្លាចច្រើនណាស់ ហើយភាគច្រើនសុទ្ធតែដើម្បីគេ។ ឱ!...

ឱ! ពិសី អូនអើយ!... ខ្យល់ត្រជាក់លាយផ្កាព្រឹលទឹកកកសក្បុសបក់មកយ៉ាងកំហុក ត្រដុសរូប កាយបងឱ្យរងារញ័រញាក់ រួចក៏ចាក់ទម្លុះចូលដល់ខាងក្នុងប្រអប់ទ្រូងបង កកអស់ទាំងបេះដូងមួយ ចំហៀង​ដែលកំពុងតែរងារឯកា​ប្រៀបដូចជាអកព្រាត់គូ​ ឬដូចជាម្រឹគាដែលធ្លាក់ខ្លួនក្នុងជ្រលងទឹកកក ជ្រោះជ្រៅយ៉ាងដូច្នេះដែរ។ ដង្ហើមជីវិតបងអើយ! រដូវរំហើយនៅជប៉ុនឆ្នាំនេះ ត្រជាក់អ្វីពេកក្រៃណាស់ តែក៏មិនខុសពីសព្វមួយដង ប៉ុន្តែទ្រូងបងហាក់រងាររណ្ដំលើសអស់ឆ្នាំធម្មតា រងារព្រោះនឹកឃើញ អនុស្សាហ៍អូននិងបងចងក្រងមុនពេលឃ្លាតគ្នា។  ឱ!កែវភ្នែកបងអើយ! ជប៉ុន-កម្ពុជាឆ្ងាយគ្នាពេកណាស់!...

តើអ្នកធ្លាប់អាំងភ្លើងទេ?​ តើអ្នកធ្លាប់បែកស្រកាទេ? តើអ្នកធ្លាប់ប្រេះបបូរមាត់ កែងជើងទេ?​ ទាំងអស់នេះសុទ្ធសឹងតែជាផលប៉ះពាល់ដល់ស្បែកយើងទាំងអស់គ្នានាខែកត្កិក​ ជាពិសេសអ្នកដែលមានអាយុចាប់ពី៤០​ ឆ្នាំឡើងទៅសុទ្ធតែធ្លាប់បានឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ទាំងនេះ។​   ពាក្យចាស់តែងតែនិយាយថា​ ខែកត្តិកធ្លាក់ខ្យល់រាងកាយកង្វល់ កើតកមរមាស់ ព្រោះជាខែមួយដែល​ អាកាសធាតុចុះត្រជាក់ និងមានខ្យល់ស្ងួត​ ហើយមនុស្សម្នាខ្លាចទឹកមិនសូវបានងូតសម្អាតរាងកាយឲ្យបានល្អទើបកើតរោគសើស្បែកទាំងឡាយ។​ ប៉ុន្តែបុរាណខ្មែរយើងពូកែណាស់ ពូកគាត់តែងតែត្រៀម ប្រេងដូង​ ខ្លះលាយជាមួយក្រមួនឃ្មុំទុកសម្រាប់លាបលើរាងកាយដើម្បីការពារស្បែកកុំឲ្យរងនូវប្រតិកម្មអាក្រក់ទាំងឡាយ។​ តែឥឡូវនេះ​ បច្ចេកវិទ្យាទំនើប​​...